ปุ๋ยเป็นเหตุ
อ้อย พืชเศรษฐกิจของไทยและของโลก ที่ผลผลิตต่อไร่ถูกจำกัดด้วย ลักษณะทางกายภาย และปฏิกิริยาทางเคมีของธาตุอาหารไนโตรเจน เช่น ปุ๋ยยูเรีย 46-0-0 หรือ แอมโมเนียมซัลเฟท 21-0-0 ที่สูญเสียง่ายด้วยการระเหิด และละลาย
ยิ่งใส่ปุ๋ยไนโตรเจนมากขึ้นตามความต้องการของพืช โดยหวังจะเพิ่มผลผลิต แต่กลับจะทำให้ สิ้นเปลืองมากขึ้น (อ้างอิงจากงานวิจัย)
ดังนั้น หัวใจของการเพิ่มผลผลิตอ้อย คือการบริหารจัดการธาตุอาหารไนโตรเจนให้มีประสิทธิภาพสูงที่สุด หรือสูญเสียน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
งานวิจัยมากมายทั้งใน และต่างประเทศ แสดงให้เห็นว่า อ้อยต้องการไนโตรเจนมากในช่วง 180 วันแรก โดยแบ่งเป็นช่วง
0-60 วัน เพื่อการสร้างยอด และ ใบ
61-90 วัน เพื่อการสร้างหน่อและแตกกอ
91-180 วัน เพื่อการขยายลำต้น
หลังจากนั้น ความต้องการไนโตรเจนยังมีอยู่แต่ในปริมาณที่ลดลง
การใส่ปุ๋ยรองพื้นซึ่งมีสัดส่วนของไนโตรเจน เช่น 16-8-8 หรือ 15-15-15 ในอัตรา 50 กิโลกรัมต่อไร่ และฝังกลบพร้อมท่อนพันธุ์ ช่วยให้อ้อยได้รับธาตุอาหารอย่างสมบูรณ์ในช่วงต้น ส่งผลให้การแตกยอดและใบ รวมไปถึงการแตกกอในเบื้องต้นเป็นไปด้วยดี (อ้างอิงงานวิจัย) การเพิ่มปริมาณไนโตรเจนยิ่งช่วยให้การแตกกอในช่วงแรกมากขึ้นอีกด้วย ถือเป็นการตอบสนองที่ดีต่อไนโตรเจนที่เพิ่มขึ้น